wijzer



De kikker en de vis
Op een mooie lentemorgen sprong de kikker vrolijk in de sloot en zwom naar beneden, op zoek naar een smakelijk waterspinnetje. Toen hij bijna bij de bodem was, kwam hij een oude kennis tegen: een grote karper, die al heel lang in deze sloot woonde. De vis zag er niet gelukkig uit.
“Wat zie je bleek,” merkte de kikker op.
gebied3
"Ik voel me lang niet goed,” antwoordde de vis, “Als ik op de bodem gelegen heb dan voel ik mijn schubben jeuken en de wormen smaken ook niet meer zoals vroeger. Ik denk dat het aan de bodem ligt.”
“Dan heb ik goed nieuws voor je,” zei de kikker, “Ze zijn boven een project begonnen om de bodem weer schoon te maken. Je zult er wel gauw iets over horen, want ze gebruiken vier nieuwe principes voor communicatie.” “Daar kikker ik van op,” zei de vis, “blijf je misschien een hapje worm eten?” Maar de kikker had liever een waterspinnetje en ging snel verder.

Een maand later ging de kikker opnieuw bij de karper langs. Die zag eruit alsof hij net had overgegeven. “Heb je al iets gehoord van het schoonmaakproject?” vroeg de kikker.
“Mwwwahh, nee,” mompelde de vis, “en ik voel me misselijk.”
“Dat is vreemd,” zei de kikker, “één van de communicatieprincipes is vroeg communiceren.” “Nou, als dit vroeg commmuniceren is, dan weet ik het niet,” zei de vis, “Misschien moet ik gaan verhuizen.” “Wacht nog even,” zei de kikker, “het komt vast nog wel goed.”

vervolg